“Ölüm Gül Kokan Yar Olsun”

 

TSD Malatya Şubesinin kurucu üyeleri arasında yer alan, yönetim ile denetleme kurulunda görev yapan ve 9 Nisan 1997 yılında kaybettiğimiz yol arkadaşım, mücadele arkadaşım, şair arkadaşım ve kader arkadaşım Hüseyin Kılıç’ı vefatının 18. yıldönümünde kardeşi Devrim Kılıç ile mezarı başında rahmetle andık...

Henüz 27 yaşındayken hayatını kaybeden kader arkadaşım Hüseyin Kılıç’a Allahtan rahmet diliyorum... Mekânı cennet olsun... Ruhu şad olsun...

Yaşarken en büyük arzusu olan şiir kitabı çıkarmayı ölüm yıl dönümünde gerçekleşmiş olması beni çok duygulandırdı...

"Ölüm Gül Kokan Yar Olsun" isimli şiir kitabını ölüm yıldönümünde kardeşi Devrim ile mezarına, başucuna bıraktık...

Yıllar sonra da olsa en büyük hayaline kavuştu arkadaşım, yoldaşım…

Ömrü yetmiş olsaydı, aramızda yaşamış olsaydı düşünceleriyle, fikirleriyle ve şiirleriyle çok iyi bir yerde bulunurdu…

Mezarı başında kelimelerin anlamını yitirdiği anlardan birini yaşıyordum..

Diyecek, anlatacak çok şey vardı...

Ancak kelimeler söze dönüşmüyor, boğazımda düğümlenip kalıyordu...

Yiğit yürekli, güzel ruhlu arkadaşım kısa ve acı dolu ömrünü bir şiir tadında yaşadı...

Yaşadıklarını, duygularını, özlemlerini, sevinçlerini, üzüntülerini, umutlarını kelimelere aktararak bizlere miras bıraktı ve bugün o mirası okuyan her insan onun ne kadar güzel yürekli biri olduğunu anlayacak...

Kader arkadaşımı mezarı başında ziyaret ederken, o duygulu anı yaşarken gözyaşlarıma hâkim olamadım, yıllar sonra kader arkadaşımı mezarı başında ziyaret etmek beni çok etkiledi...

Konumu benden daha ağır olmasına rağmen bir gün dahi umutsuzluğa kapıldığını hiç görmemiştim...

Hep gözlerinin içi gülerken görürdünüz, hep gelecekten umutlu yarınlardan konuşur, çevresindeki insanlara azimli olmalarını söyler ve mücadele ruhu aşılamaya çalışırdı...

Bir gün dahi batan güneşten bahsettiğini duymadım.

Hep doğan/doğacak güneşli, aydınlık ve umutlu günlerden bahsederdi...

Ağır engelli olmasına rağmen yaşama sevincini hiç kaybetmezdi. Bir an dahi hayata küstüğünü ve isyan ettiğini görmedim…

Hayatın ve yaşamın önüne koyduğu ve çıkardığı tüm engellere karşı direnme gücünü sanattan ve şiirlerden alırdı.

Şiirleri onu yaşama bağlayan tek kaynaktı diyebilirim…

Öldüğü ana kadar kâğıtlardan ve kalemlerden hiçbir zaman ayrılmadı…

Ölümünden bir gün sonra onun anısına yazdığım kısa bir şiirde dile getirdiğim gibi onu yazmaktan ve okumaktan ancak ölüm ayırabilirdi… Ve öyle de oldu…

 

Ayrılık

Ayırmak zordu seni

Kalemlerden, kitaplardan

O sarı sayfalardan

Ta ki ecel seni

Bizlerden ayırana kadar…

 

Ancak ne olursa olsun ölüm onu çok erken bizlerden ayırdı...

Kendi hayaline kavuşamadan kendi güneşini göremeden aramızdan ayrıldı...

Her ölüm erken ölüm derler, bu arkadaşım için gerçekten erken ölüm oldu...

Nisan ayında iki sevdiğim kader arkadaşımı kaybettiğimden sevmiyorum, sevemiyorum...

Mezarı başında o duygulu anları yaşamama neden olan kardeşi Devrim Kılıç’a ve "Ölüm Gül Kokan Yar Olsun" adlı şiir kitabının hazırlanmasında ve yayınlanmasında büyük destek veren saygıdeğer hocam Süleyman Özerol’a çok teşekkür ediyorum...

Şiir kitabından iki adet şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum…

 

Bir Anda

 

Üç dost yan yana

Bir anda uzandık usulca Arguvan’a

Türküleri dolaştı dudaklarımızda

Ve harmandan dönen sevdalımız

Oturdu masamıza

“Derdi güzel ağlama”

 

 

Açın Kapıları

 

Açın kapıları

Yolcuyum bu gece

Ağlamayın davul çalın

Haykıran dilde

Susmayan yürekteyim